Ik heb dus echt een pleurishekel aan het woord ‘trots’. Het gemak waarmee iedereen zich bedient van dat woord. De emotie ‘trots’ heb ik geen hekel aan. Dat is een prachtige emotie waar je niet te lichtzinnig mee om moet gaan. Trots is een beetje een raar woord, zeg het
Opeens was er vanochtend vroeg een zogenaamd Manifest voor het Vrije Woord. Inhoudelijk lijkt het op het eerste gezicht een vrij onnozel en overbodig initiatief. Maar als je even nadenkt over de intentie van de initiatiefnemers is de ene logische conclusie dat het een smakeloze publiciteitsstunt is verpakt in onverbloemde
Word je er ook zo moe van? Al die figuren die naar aanleiding van een oninteressant lulprogramma over voetbal dat nu van de buis lijkt te verdwijnen beginnen te briesen over ‘censuur’, ‘vrijheid van meningsuiting’ en zelfs ‘NSB-gedrag’? Waar zijn hun argumenten? Ik had eigenlijk niet zo’n zin om iets
Tussentijds distantieer ik me wijselijk van het maatschappelijk Coronaspektakel. Als deelnemer aan een sector die voor 100 % wordt opgezadeld met de prijs van ‘wij samen’ waarover Jaap van Dissel geïrriteerd verzucht dat die ook al vervroegd weer aan het werk wil en daarmee de collectieve last wil ontlopen; “er
Wereldwijd wordt massaal geprotesteerd tegen politiegeweld en racisme. Door de Black Lives Matter-protesten is de antiracismebeweging groter en krachtiger dan ooit tevoren. Dat betekent dat de boodschap een steeds groter bereik heeft en dat biedt kans op structurele verandering. Is dit een kantelpunt in de geschiedenis? In de Verenigde Staten
Het was nota bene de smerigste Israël-lobbyist van Nederland Bart Schut die zichzelf als enige van de lobby deze vraag stelde in zijn column in het Nieuw Israëlitisch Weekblad twee weken geleden. De nieuwe regering Netanyahu heeft immers aangekondigd vanaf juli delen van de Westoever te willen annexeren – de
Vriend en vijand maken zich opeens druk over het antisemitisme rond Forum voor Democratie. Eerlijk gezegd beschouw ik die verontwaardiging met enige verbazing. Antisemitisme is namelijk helemaal niets nieuws als het gaat om de meestbesproken extreemrechtse partij van Nederland. Is iedereen opeens kort van memorie? De aanleiding van al het
Over Hanna’s handige hulp bij vlekjes, en Thierry van der Hollevaete. Ohoh, de hypocrisie was weer niet van de lucht de afgelopen tijd. Cidi-directeur Hanna Luden struikelde op Twitter meteen al over haar woorden, om het Forum voor Democratie de maat te nemen – anderen de maat nemen, dat beschouwt
Implosies wisselen zich bij mij af, bij berichten in media van politici van uitgesproken signatuur die kansen grijpen om de nu tot werkeloosheid gedoemde sekswerkers, waar ze het sowieso al niet erg mee ophadden, het definitieve economische en sociale graf in te preken. Nu de meisjes en jongens door noodverordeningen
