Gisterenavond was de wereld getuige van een historisch moment. De voor fraude en
corruptie aangeklaagde Israëlische premier Netanyahu werd geïnterviewd door Sky News
Arabia over het veel bejubelde ‘vredesverdrag’ tussen Israël en de Verenigde Arabische
Emiraten. Hoewel er nooit oorlog was tussen beide landen en ze al jaren onder de radar
samenwerken op allerlei vlakken tegen de grote vijand Iran, moest de officiële normalisatie
van de banden om politieke en propagandistische redenen verkocht worden als een
nobelprijswaardig historisch vredesverdrag. Echter, in zijn enthousiasme om knollen voor
citroenen te verkopen, ging meestermanipulator Netanyahu tijdens het interview de mist in.
Een zeldzaamheid.
In het interview prees Netanyahu de Emiraten namelijk als een ‘vooruitstrevende
democratie’. Net als Israël. Nu is de leugenachtige karakterisering van de Emiraten als
‘democratie’ op zich al lachwekkend. De Emiraten zijn erfelijke islamitische monarchieën
waar politieke partijen verboden zijn. Op het gebied van democratische vrijheden bungelen
deze zeer streng islamitische koninkrijkjes onderaan alle lijstjes op het niveau van
bijvoorbeeld Israëls grote vijand Iran of een land als Congo.
Maar de echte grap en reden waarom het officiële twitteraccount van Netanyahu het
bericht met het interview vrijwel direct verwijderde, is dat de standaard evergreen van
Israëls internationale propaganda – dat Israël de ‘enige’ democratie in het Midden-Oosten is
en daarom onvoorwaardelijke steun verdient van het democratische Westen – door
Netanyahu zelf onderuit werd gehaald. Een tot in den treuren gebruikte propaganda slogan
waar op zichzelf al weer het nodige op aan te merken valt uiteraard. Ja, in Israël binnen de
zogenaamde groene lijn heeft de Arabisch-Israëlische minderheid burgerrechten en
daarmee stemrecht maar die is eigenlijk een beetje voor spek en bonen omdat Arabische
partijen in het Israëlische parlement volgens een ongeschreven regel nooit worden
opgenomen in een kabinet. Geen toegang hebben tot de uitvoerende macht dus.
De overige vijf miljoen Palestijnen in Oost-Jerusalem, De Westoever en Gaza hebben al 53
jaar (!) geen enkel recht om politieke invloed uit te oefen op de staat Israël die hen militair
bezet, illegaal koloniseert en economisch wurgt. Israël is een de facto apartheidsstaat en
alleen een volwaardige democratie voor de Joden die er wonen. In die zin is het begrijpelijk
dat Netanyahu – die zelf geen gelegenheid voorbij laat gaan om de Israëlische ‘democratie’
verder om zeep te helpen voor zijn persoonlijke belangen – zich in zijn enthousiasme
versprak nu Israël zich eindelijk openlijk thuis mag voelen tussen andere landen in Midden-
Oosten.
Want nog meer vooruitstrevende democratieën als Saudi-Arabië en Oman staan te
trappelen om hun niet bestaande oorlogen en langdurige officieuze samenwerking om te
zetten in ‘vredesverdragen’ met Israël. Ik kijk uit naar wat voor surreële Israëlische
propaganda en spraakverwarringen deze ontwikkelingen op gaan leveren. Misschien gaat
koning Bibi wel op de zaken vooruit lopen om zich met de illegale Joodse kolonisten, die hij
met deze ‘vredesovereenkomsten’ de gordijnen injaagt, te verzoenen middels de slogan:
‘Israël, de enige theocratie in het Midden Oosten’.
Jan Tervoort
Het blijft bittere armoede
Bezorgde groet ,