DOOR: JEPPE DE JONG
Naar aanleiding van de uitreiking van de Nobelprijs voor de Vrede vandaag hadden we kort contact met de minister van Buitenlandse Zaken. Wij vroegen aan Timmermans of hij hoopt zelf ooit voor zo’n prestigieuze prijs in aanmerking te komen.
“Met alle respect, mij zegt het niet zoveel. Ik zou dan liever in aanmerking komen voor een theaterprijs. Of een publieksprijs als de Televizierring, dat lijkt me wel wat.”
Maar de Nobelprijs is toch een instituut? Misschien wel het hoogste dat een politicus moet ambiëren?
“Dat begrijp ik wel, maar ik wilde van kinds af aan al bij het toneel. In de vierde klas van de lagere school mocht ik een plataan spelen. Later op de HBS was ik de broer van Ciske de Rat. Toen is de liefde voor theater echt ontstaan. Deze week deed ik auditie voor het Europarlement om de rol van commissaris te bemachtigen. Dan merk je dat het helpt om je talen te spreken. En elke ochtend stemoefeningen natuurlijk.”
Tot slot vragen wij de minister nog naar zijn optreden bij Pauw deze week. Was dat -zacht gezegd- niet wat onhandig?
“Jeroen herinnerde mij aan mijn speech voor de VN, het hoogtepunt uit mijn carrière. Dat sta je letterlijk en figuurlijk in de spotlights op het wereldtoneel. Dat was een emotioneel moment, net als de aanleiding overigens. De reacties daarna waren overweldigend, dat was geen waardering, dat was echte liefde van het publiek. Toen Jeroen daarover kritisch doorvroeg improviseerde ik. Met de kennis van nu had ik dat niet moeten doen. Ik had me aan het script moeten houden.”
Update 11:16 naar aanleiding van de Nobelprijs voor Malala Yousafzai liet Timmermans ons weten: “Malala? Het is haar van harte gegund hoor, maar het is toch een beetje schooltoneel.”
Update 11:21 Timmermans via Whatsapp: “Mijn Engels is beter.”
Waardeer dit artikel!
Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.
